Kan een christen of een moslim homo zijn?
Antwoord: Ja natuurlijk, want seksuele gerichtheid heeft op zich niets met geloof te maken en wordt daardoor dus ook niet echt beïnvloed (hoewel sommigen dat wel claimen). Iets anders is hoe men binnen officiële religies met seksuele voorkeuren omgaat. Hier wreekt zich dat religies voor een groot deel culturele tradities zijn en dus oude opvattingen overleveren. Daar kunnen diepmenselijke inzichten (eye-mind-and-heart-openers) tussenzitten – zeker!, maar ook tot goddelijke wet verheven oeroude taboes en machtsmechanismen. Dit is zeker het geval op het terrein van de seksualiteit. Patriarchiale structuren krijgen hier een goddelijk statuut onder verwijzing naar ‘natuurlijke seksuele aandriften’ van man/vrouw (met ditto rolpatronen). Deze ‘natuurlijke oertoestand’ (scheppingsordening heet dat dan in theologen-kringen: begin is beginsel gevat in een normatief natuurbegrip) houdt echter geen stand als je die afzet tegen de wijze waarop de wetenschap (biologie, neurologie, cognitiewetenschap) ‘gender-issues’ tegenwoordig op zeer overtuigende wijze een plaats geeft binnen het complexe zelfbeeld van een mens. [Over deze zin moet u even nadenken voor u verder leest. Ze is essentieel.]
Vrouwen, homo’s en mensen bij wie de inherent ervaren sekse niet klopt met de externe fysieke bouw (transgenders, al dan niet geopereerd) zijn daarvan het grootste slachtoffer. Soms letterlijk, maar altijd psychisch, geestelijk. Beeldt u in dat u homo bent en u uzelf moet leren accepteren terwijl u opgroeit binnen een milieu dat uw seksuele zijn als zondig afwijst. Je zou van minder kapot gaan. Je mag je dus afvragen: Dient de vrijheid van godsdienst (in de zin van ‘de vrijheid om kinderen met dit soort denkbeelden op te voeden’) de mens ?
Vrouwen- en homorechten zijn de ‘kanaries in de koolmijn’ van de rechtsstaat als humane samenleving.
De bijbel, incl. het Nieuwe Testament, heeft over de homoseksuele daad (op een andere wijze komt lgbt in dit boek niet aan bod) niets positiefs te zeggen en in het Mozaïsche wetboek is de doodstraf voorzien voor ‘mannen die seks hebben met mannen’ want dat is ‘een gruwel in Gods ogen’. In het Engels: Abomination. Idem in de koran, logisch.
Enkel als de religieuze instituten hun heilige geschriften ook als tijdbetrokken menselijke documenten zien, is er hoop, want dan ontstaat er een hermeneutische ruimte waarin mensen moeten gaan zoeken naar betekenis, impact, draagwijdte, zeggingskracht. Dan ontstaat er dus een gesprek. Dit is in de christelijke traditie zeker het geval maar het blijft ook daar een gevecht met fundamentalistische, biblicistische stromingen, die de bijbel on-historisch lezen. Ja u leest het goed: ‘on-historisch’, want als je teksten echt serieus neemt en leest zoals ze zich presenteren, d.w.z. als ‘historische documenten’, dan krijgen ze vanzelf context (= de tijd waarin ze zijn ontstaan, èn de tijd waarin wij ze lezen) en ontstaat er discussie. Geïnteresseerd in hoe dat in de protestants-evangelische wereld zit, lees dan het artikel ‘God verandert homo’s… of toch niet‘. Het gaat over ‘opkomst, ondergang (en terugkeer) van de bekeringstherapie’.